Założenie działalności gospodarczej nie stanowi problemu. Dzięki CEIDG proces ten został znacznie uproszczony, a ma być jeszcze prostszy. Dwuletni okres obniżonego ZUS i praca „na siebie” również zachęcają do startu w biznesie. Z drugiej strony etat jest wygodniejszy. Nie ma uniwersalnej odpowiedzi na pytanie „co lepsze, etat czy własna firma?”. Można jednak określić warunki, których spełnienie przechyli szalę na jedno z dwojga. Na co zatem warto zwrócić uwagę podejmując decyzję o swojej zawodowej przyszłości? Pieniądze Rzecz istotna – wynagrodzenie. Jest ono zależne od wysokości składek ZUS i kosztów uzyskania przychodu. W przypadku etatu, składki ZUS zależą od wielkości zarobków – wyższa pensja, wyższe składki. Przez dwa lata po założeniu działalności gospodarczej, przedsiębiorca może skorzystać z obniżonych składek ZUS, które nie są zależne od od przychodów firmy. Jeśli przedsiębiorca nie ponosi żadnych kosztów uzyskania przychodu, granica opłacalności prowadzenia firmy wynosi 4500 PLN brutto. ZUS Preferencyjny ZUS ma swoje wady i zalety. Obniżona stawka ubezpieczeniowa wiąże się ze zmniejszonymi świadczeniami. Miesięczna absencja w pracy równa się 80% normalnej pensji. Na normalne świadczenie ZUS nie mogą też liczyć kobiety w ciąży, które opłacają składki najniższe. Jeśli jednak chociaż raz opłacą składkę najwyższą, wówczas mogą cieszyć się profitami na poziomie 6000 PLN, o czym niedawno rozpisywały się gazety. Obniżone składki również niekorzystnie wpływają na wysokość emerytury. Warto pamiętać, że z obniżony ZUS obowiązuje przez dwa lata od momentu założenia firmy. Dotyczy jedynie tych osób, które przez 5 ostatnich lat nie prowadziły działalności gospodarczej i nie świadczyły usług na rzecz byłego pracodawcy (na zasadach umowy o pracę). ...

Sprzedawcami z reguły są firmy. Kupują towar aby go odsprzedać. Zdarza się jednak, że osoba, która nie prowadzi działalności gospodarczej sprzeda należącą do niej rzecz. Może być to rzecz nowa lub używana. Sprzedaż dokonywana prywatnie nie będzie podlegała opodatkowaniu pod warunkiem, że dokonywana jest po 6 miesiącach od końca miesiąca nabycia tej rzeczy. Przy sprzedaży prywatnie rzeczy nowej należy rozważyć, czy transakcja nie zostanie uznana za prowadzenie działalności gospodarczej. Można sprzedawać prywatnie, ale wielokrotność i powtarzalność takich czynności może zostać uznana za prowadzenie firmy bez rejestracji. Na sprzedającym ciąży obowiązek wykazania, że sprzedaż odbywa się prywatnie. Sprzedaż przed 6 miesiącami Zwolniona z podatku dochodowego jest sprzedaż po upływie 6 miesięcy (liczone od końca miesiąca nabycia towaru). Sprzedaż przed tą datą należy wykazać w deklaracji rocznej – nawet jeśli nic nie zarobimy na transakcji. Prywatne zbycie rzeczy powoduje konieczność złożenia deklaracji PIT-36. Sprzedaż po 6 miesiącach Sprzedaż prywatna po 6 miesiącach (liczonych od końca miesiąca nabycia rzeczy) nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W konsekwencji podatnik nie musi z tego tytułu składać deklaracji podatkowej oraz wykazywać podatku do zapłaty – nawet jeśli faktycznie osiągnąłby jakąś korzyść majątkową. Oczywiście w przypadku przedsiębiorców sprzedaż w ramach firmy po 6 miesiącach od nabycia towaru lub środka trwałego jest nadal opodatkowana i należy ją rozliczyć w ramach działalności gospodarczej. Podatek od czynności cywilnoprawnych Ze sprzedażą prywatną wiąże się rozliczenie podatku od czynności cywilnoprawnych. Podatek ten płaci kupujący (a nie sprzedawca), jednak jeżeli wartość rynkowa transakcji nie przekracza 1000 zł, pozostaje on z tego podatku zwolniony. Nie ma możliwości umownego przeniesienia na sprzedawcę obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. ...

Ubiegły rok był czasem powolnej poprawy potencjału rodzimej gospodarki – tak mówi raport o warunkach prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce przygotowany przez Związek Przedsiębiorców i Pracodawców, a także Centrum Adama Smitha. W raporcie zaakcentowano, że polepszenie całościowej koniunktury gospodarczej nie jest widoczne na rynku pracy, najważniejszym obszarze, na którym tworzy się bogactwo. Zdaniem twórców raportu, na tle reszty krajów UE stan finansów publicznych w naszym kraju nie maluje się tak źle. „W największej mierze zawdzięczamy to konkurencyjności rodzimych przedsiębiorstw oraz popytowi krajowemu” – czytamy w komentarzu. „Poprawa ogólnej koniunktury gospodarczej nie jest widoczna na rynku pracy, głównym obszarze gdzie powstaje bogactwo. Stopa bezrobocia w trzecim kwartale 2011 wyniosła 11,8 proc. Przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw wyniosło ok. 5,5 mln osób, o 100 tys. więcej niż w roku poprzednim. Natomiast średnie wynagrodzenie brutto w trzecim kwartale 2011 roku wynosiło 3581,94 zł” – orzeczono. Twórcy raportu zwracają uwagę na to, że mimo względnie dobrej sytuacji makroekonomicznej, wciąż trwa impas inwestycyjny. Przedsiębiorcy z zaniepokojeniem zerkają w przyszłość i wszystkie decyzje podejmują z ogromną rezerwą. Według twórców raportu decyzje rządu w 2011 roku poskutkowały polepszeniem warunków działania przedsiębiorstw w paru gałęziach rynku. Niestety nie poskutkowało to rozwiązaniami systemowymi z prawdziwego zdarzenia. ...

Styczeń 2011 przyniósł zmiany w zasadach opodatkowania podatkiem dochodowym majątku, który pozostał po zlikwidowaniu działalności gospodarczej. Do końca 2010 roku, przedsiębiorca, który likwidował działalność gospodarczą, zobowiązany był sporządzić remanent likwidacyjny. W remanencie należało wykazać wartość (według cen zakupu) towarów, materiałów i wyrobów oraz rzeczowych składników majątku, jak również braków i odpadków, z wyłączeniem środków trwałych. Po przeliczeniu wartości remanentu przez współczynnik dochodowości, od potencjalnego dochodu naliczany był podatek likwidacyjny w wysokości 10%. Znowelizowana Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych uchyliła wcześniej obowiązujące przepisy, które określały ustalanie dochodu na dzień likwidacji działalności gospodarczej i rozliczanie ryczałtowego podatku dochodowego od remanentu likwidacyjnego. Wykaz składników majątku Remanent likwidacyjny zastąpiono wykazem składników majątku z dnia likwidacji działalności gospodarczej. W wykazie tym ujmuje się wszystkie towary, wyposażenie i środki trwałe, które pozostają w przedsiębiorstwie, w momencie jego likwidacji. Elementy, które powinien zawierać wykaz składników majątku, to, co najmniej: liczba porządkowa; określenie (nazwa) składnika majątku; data nabycia składnika majątku; kwota wydatków, które poniesiono z tytułu nabycia składnika majątku oraz kwota wydatków, które poniesiono z tytułu nabycia składnika majątku, zaliczona w koszty uzyskania przychodu; wartość początkowa; metoda amortyzacji; suma odpisów amortyzacyjnych; wysokość wypłaconych środków pieniężnych należnych wspólnikom za udział w spółce, która nie jest osobą prawną w dniu wystąpienia ze spółki lub przy jej likwidacji. Opodatkowanie Nowelizacja ustawy o podatku dochodowym zniosła opodatkowanie dochodu z tytułu remanentu likwidacyjnego. Jednakże sprzedaż wykazanych składników majątku przed upływem 6 lat (licząc od pierwszego dnia miesiąca, po miesiącu dokonania likwidacji własnej działalności gospodarczej lub likwidacja spółki, do dnia odpłatnego zbycia środka trwałego), jest opodatkowana tak, jak przychód z działalności gospodarczej. Podstawa opodatkowania Dochód bądź strata wynikająca ze zbycia powyżej wymienionych składników majątku, ustalana jest poprzez odjęcie od przychodu ze zbycia wydatków na nabycie tych składników, które uprzednio nie zostały wliczone w koszty uzyskania przychodu. Zwolnienie z opodatkowania W przypadku, gdy osoba prowadząca działalność gospodarczą, będzie zbywała składniki majątku firmy po upływie sześciu lat – sprzedaż ta nie będzie stanowiła przychodu z działalności gospodarczej. Jeśli jednak przedsiębiorca ponownie będzie wykorzystywał składniki majątku w następnej działalności gospodarczej, nie może skorzystać ze zwolnienia. ...